Dit aangrijpende verhaal gaat over een lief, mooi peitje genaamd Boy...
Dit verhaal heeft mij erg aangegrepen, en daarom krijgt het een plekje op de site, ook hopen we op deze manier een hoop mensen te bereiken, en hun op de hoogtte te brengen van de verschrikkelijke FSF ziekte..Een waarschuwing vooraf.Bij dit verhaal zijn foto's toegevoegd die als schokkend kunnen worden ervaren.
Leven met een sharpei met fsf. Onze sharpei kreeg op zijn 9e maand voor het eerst een koortsaanval.het was onze eerste sharpei en wisten toen nog niet dat het fsf was. We kwamen in de avond thuis en hij wilde niet meer op zijn poten staan ,.had over de 40 gr koorts en was heel erg suf. Omdat zijn klossen op zijn achterpoten waren opgezwollen en hij er niet op wilde staan ,dacht de dierenarts aan overbelasting.alleen die koorts erbij vond hij erg raar.we gingen die avond naar huis met een berg antibiotica . De volgende dag ging het weer super met hem en dachten gelukkig zal inderdaad wel overbelasting zijn geweest. Onder tussen kwamen we veel mensen tegen met een sharpei en wisselde ervaringen met elkaar uit. Toen hoorde we over het fenomeen fsf. Hoge koorts(40gr) van het ene op het andere moment,kan gepaard gaan met dikke opgezetten achterpoten (vooral de klossen)pijnlijke lippen, Moeilijk lopen. Alles kwam overheen wat onze sharpei had gehad. Ondertussen kreeg hij steeds meer aanvallen ,die aanvallen kwamen vaak in het weekend en dan heb je dus te maken met vervangende dierenartsen. De een schreef dit voor de ander dat en de verschijnselen kwamen steeds meer in de richting van fsf. Ik heb toen contact opgenomen met guus blokland(dierenarts) die al enige tijd onderzoek doet naar fsf.. Heb het hele verhaal uitgelegd en heb toen afgesproken met guus dat onze sharpei werd getest op fsfs. Na bloedonderzoeken kwam er uit dat hij dus fsf had ............ja en dan ??? Heb met guus gesproken over hoe nu verder.hij vertelde ons dat er nog geen goed medicijn voor was en dat we moesten zorgen als eerste ,als hij zo n aanval kreeg dat de koorts omlaag ging. Hebben dit doorgenomen met onze eigen dieren arts . Het probleem is dat je nooit weet wanneer hij een koortsaanval krijgt ,hoe heftig hij is en hoelang het duurt. Onze sharpei had het de ene keer op zijn achterpoten(klossen)maar had het ook wel eens op zijn lippen ,die waren dan zo opgezwollen dat we niet eens in de buurt konden komen .zo pijnlijk was het voor hem.maar als hij dus koorts had en hij dikke opgezetten lippen had kon ik dus niet zijn tabletten geven om zijn koorts naar beneden te krijgen.zo ook die nacht ik ging naar de wc en ja hoor hij had het weer(op zijn lippen).ik kreeg het niet voor elkaar om een tablet toe te dienen.
Dit verhaal heeft mij erg aangegrepen, en daarom krijgt het een plekje op de site, ook hopen we op deze manier een hoop mensen te bereiken, en hun op de hoogtte te brengen van de verschrikkelijke FSF ziekte..Een waarschuwing vooraf.Bij dit verhaal zijn foto's toegevoegd die als schokkend kunnen worden ervaren.
Leven met een sharpei met fsf. Onze sharpei kreeg op zijn 9e maand voor het eerst een koortsaanval.het was onze eerste sharpei en wisten toen nog niet dat het fsf was. We kwamen in de avond thuis en hij wilde niet meer op zijn poten staan ,.had over de 40 gr koorts en was heel erg suf. Omdat zijn klossen op zijn achterpoten waren opgezwollen en hij er niet op wilde staan ,dacht de dierenarts aan overbelasting.alleen die koorts erbij vond hij erg raar.we gingen die avond naar huis met een berg antibiotica . De volgende dag ging het weer super met hem en dachten gelukkig zal inderdaad wel overbelasting zijn geweest. Onder tussen kwamen we veel mensen tegen met een sharpei en wisselde ervaringen met elkaar uit. Toen hoorde we over het fenomeen fsf. Hoge koorts(40gr) van het ene op het andere moment,kan gepaard gaan met dikke opgezetten achterpoten (vooral de klossen)pijnlijke lippen, Moeilijk lopen. Alles kwam overheen wat onze sharpei had gehad. Ondertussen kreeg hij steeds meer aanvallen ,die aanvallen kwamen vaak in het weekend en dan heb je dus te maken met vervangende dierenartsen. De een schreef dit voor de ander dat en de verschijnselen kwamen steeds meer in de richting van fsf. Ik heb toen contact opgenomen met guus blokland(dierenarts) die al enige tijd onderzoek doet naar fsf.. Heb het hele verhaal uitgelegd en heb toen afgesproken met guus dat onze sharpei werd getest op fsfs. Na bloedonderzoeken kwam er uit dat hij dus fsf had ............ja en dan ??? Heb met guus gesproken over hoe nu verder.hij vertelde ons dat er nog geen goed medicijn voor was en dat we moesten zorgen als eerste ,als hij zo n aanval kreeg dat de koorts omlaag ging. Hebben dit doorgenomen met onze eigen dieren arts . Het probleem is dat je nooit weet wanneer hij een koortsaanval krijgt ,hoe heftig hij is en hoelang het duurt. Onze sharpei had het de ene keer op zijn achterpoten(klossen)maar had het ook wel eens op zijn lippen ,die waren dan zo opgezwollen dat we niet eens in de buurt konden komen .zo pijnlijk was het voor hem.maar als hij dus koorts had en hij dikke opgezetten lippen had kon ik dus niet zijn tabletten geven om zijn koorts naar beneden te krijgen.zo ook die nacht ik ging naar de wc en ja hoor hij had het weer(op zijn lippen).ik kreeg het niet voor elkaar om een tablet toe te dienen.
DEZE FOTO'S LATEN ZIEN WAT ER KAN GEBEUREN ALS JE PEI FSF HEEFT...
Omdat zijn koorts bleef stijgen zijn we uiteindelijk een dierenarts gaan bellen en die dierenarts vond het niet nodig om hem iets te geven terwijl ik alles kon overleggen over het fenomeen fsf en dat dat idd bij onze sharpei was geconstateerd.ik moest om 9 uur mijn eigen dierenarts maar gaan bellen kokend van woede heb ik de hoorn er op gelegd, hem onder een lauw warme douche gezet en koude lappen over hem heen gedaan om zo maar de koorts naar beneden te krijgen Heb toen contact opgenomen met mij eigen dierenarts en heb het verhaal uitgelegd, en hebben toen besloten om een spuit met koortsverlager in huis te nemen dat als hij het op zijn lippen had ik dat zelf direct toe kon dienen en ik niet weer tegen een dierenarts kon aanlopen die mij niet wilde helpen !! De ene keer had hij het 3 keer in de maand maar er ging ook wel eens een half jaar overheen. Onze sharpei is inmiddels 5jaar geweest.heel veel aanvallen achter de rug. Tot dat hij in december 2005 weer een aanval .Hoge koorts en zulke dikke poten dat hij niet meer kon lopen en zitten . We zijn direct naar een da gegaan en die gaf hem eigenlijk nix ,,rimaldyl had ie al gehad,,ze zeiden alleen hou het maar goed koel dat verzacht de pijn. We hebben de hele nacht opgelopen en om de 2 uur natte kouden doeken om zijn poten gedaan,Aan het eind van de nacht viel die toch in slaap en wij ernaast. We kwamen de s ochtends op en bekeken zijn poten en wat schrok ik toen ......alles was gaan scheuren..hij lag van zijn tenen tot aan zijn onderbuik op en er liep vocht uit.. Mijn hartslag was inmiddels tot 200 gekomen en me vriend paktte de telefoon en belde een bekende dieren arts op van de vereniging die heel veel verstand van Sharpei s heeft..(althans dat dacht ik) Noem geen namen verder...hij wist wat we bedoelde maar zij dat we alleen maar de wonden schoon konden houden en hem rimaldyl blijven geven . Oke dachten wij hij weet er alles van . Wel bij onze eigen Da geweest en hebben hem 6 weken moeten verbinden ,wonden moeten schoonmaken en antibiotica moeten geven. Hij was inmiddels genezen toen de volgende koortsaanval zich aanmelde 42 gr ....en weer dikke poten ,,weer die dierenarts opgebeld (die we dachten dat ie er verstand van had ) en die zei hou maar koel en geef hem rimaldyl. Weer resulteerde dit in open poten,en weer liepen we 5 weken met verband enz enz. En ooo wat had het beeestje een pijn .ook wij als baasjes gingen kapot want als je zo je beestje ziet dan raak je egt radeloos vooral omdat er volgends die dierenarts nix aaan te doen was. Hij heeft daarna nog een keer zo n aanval gehad weer open poten en toen die die aanval had ,keek ik naar hem het was een schim van wat het geweest was,,we waren zo ver dat we dachten dit gaat hij niet redden dit kunnen we hem ook niet aan doen. Had in die tijden wel op forums het verhaal neergezet maar kwam weinig respons op. Tot die ene dag ....Dana schreef me een mail en vertelde over Dr Linda Tintle uit amerika ,,en dat er wel degelijk iets was wat Boy zou kunnen helpen . Zij heeft mijn verhaal naar Dr linda Tintle gemailt en kreeg een behandelplan terug. Daar zijn we inmiddels 2 maanden mee begonnen. Colchicine voor de koortsaanvallen te reduceren dat zorgt dat de heftigheid ervan afgaat en de koorts minder lang duurt. (dit krijgt hij elke dag) Ook elke dag krijgt hij extra vitaminen b12 omdat colchicine dat namelijk afbreekt en dat vullen we daar weer mee aan .Hij krijgt ook elke dag voedingsuplementen vitamine C en curcumine.En voor de koorts aanvallen (als hij die heeft) krijgt hij Metacam.En mocht hij toch een zwelling krijgen een kwart prednisone die de zwelling weer doet afnemen. Al met al een hele lijst MAAARRRRRRRRRRRRRRRRRR zo als het er nu uit ziet helpt het!!! Boy is weer de oude,speelt,rent ....geniet.kijkt weer vrolijk en ondeugend uit zijn ogen en daar doen we het voor! Ik heb in de afgelopen 2 maanden nog nooit zoveel met hem in het bos en op strand kunnen lopen als daarvoor. We zijn zo blij dat kan ik niet vertellen hoeveeel. Liever boy bij ons 3 jaar nog en een goed leven ,,dan Boy 5 jaar bij ons en alleen op de rimaldyl met veel pijn en ellende. Dana je hebt een hart van goud en willen jou ontzettend bedanken dat je zoveel voor ons klaar hebt gestaan en Boy weer een leven heb gegeven .
Grote poot van Boy en luna Gr Liesbeth Voor vragen of informatie of gewoon je verhaal kwijt willen je mag me altijd mailen boy.dewildt@wanadoo.nl
Grote poot van Boy en luna Gr Liesbeth Voor vragen of informatie of gewoon je verhaal kwijt willen je mag me altijd mailen boy.dewildt@wanadoo.nl
